SOPRANOS
Begoña Lores Castrelo
Carmela Rodríguez García
Conchi Vidal Garea
Carmela Raposo Rodríguez
Chus Iglesias Gómez
Noa Carrera Afonso

CONTRALTOS
Adriana Villaverde Crespo
Yenifer Varela García
Estrella Pose Noya
Iria Pichel Beleiro
Patricia del Rey Seijas
Rosa Moure Espantoso
Inés Carballo Benito
Mª Pilar Alonso Freiría
Salomé Sobrado Varela

TENORES
Alberto Raposo Rodríguez
Carlos Iglesias Fernández
José Villasenín Liñares
José Lourido Molinos
Julio Rosende Couto
Xan Ferrás Vázquez

BARÍTONOS
Paulo Chouza Noal
Fernando Chao Garza (Fumaces)
Xurxo Raposo Rodríguez
Gonzalo Villasenín Viqueira
Arturo Bascoy Taboada
Xermán Sánchez Munín

BAIXOS
Amador Bugallo Mariño
Antón Fernández Álvarez
Anxo Longarela González
Odón de Pascual Sánchez
Pedro Núñez Ferreiro
Salvador Martín Lalanda
Juan Ferrás López

Director: Xaquín Xesteira Losada

A Agrupación Folclórica “Cantigas e Agarimos” de Santiago de Compostela fundouse nesta cidade no ano 1921 por iniciativa de Bernardo del Río Parada, Salvador Cabeza de León, Enrique Sánchez Guerra e Camilo Díaz Baliño, sendo unha das agrupacións máis antigas adicadas ó folclore galego. Dende a súa fundación, Cantigas e Agarimos estivo adicada á recuperación, conservación e transmisión da cultura tradicional galega, traballando activamente na consolidación da identidade cultural de Galicia.

A comezos do século XX, un grupo de xente unido a compoñentes do Orfeón La Artística e do Orfeón Valverde de Santiago de Compostela deciden formar un coro baixo a presidencia de Salvador Cabeza de León e a dirección dun novísimo Bernardo del Río. O nome elixido sería o de Coro Queixumes dos Pinos. Non sería ata 1920 cando se lograría formar novamente un grupo cos superviventes da epidemia gripal de 1918. A necesidade de introducir voces femininas no repertorio chocaba coas ideas do Centro Católico no que ensaiaban. Lonxe de reprimir a súa evolución artística, o grupo buscou refuxio nos locais da Unión Protectora de Artesáns. O 29 de xullo de 1921 presentouse á cidadanía no Teatro Principal e na Alameda baixo o nome de Cantigas e Agarimos.

A partir de entón nacería en Compostela unha agrupación que no s. XX sería un referente e peza indispensable da sociedade santiaguesa. O piar sobre o que se asentou e serviu de base firme para a súa proxección no tempo responde ao nome de Bernardo del Río, que xa demostrara anteriormente dotes para a dirección artística. O estudo e coñecemento do repertorio tradicional translócese na inspiración galeguista das súas obras, ás que aplicaba a súa formación académica. Entre as súas composicións destaca o pasodobre galego Cantigas e Agarimos, incluído frecuentemente no repertorio das bandas de música.

Durante os seus primeiros 50 anos de historia o coro e o grupo de teatro de Cantigas e Agarimos realizaron múltiples xiras e participaron en películas, poñendo en escea obras como “A lenda de Montelongo” ou “Os vellos non deben de namorarse” (A.D.R. Castelao) e gravando varios discos nos que quedaron recollidos os seus éxitos. Unha das adaptacións máis importantes, polo seu éxito e récord en ventas é A Virxe de Guadalupe.

A primeiros dos anos 70 do século pasado tivo os seus comezos o grupo de baile da Asociación Cantigas e Agarimos. Foi no seo da coral, na que os propios coristas bailaban ao son de foliadas, pandeiretadas,… Non será ata os anos oitenta cando adquira unha identidade propia.

A través das súas seccións: coro, grupo instrumental, grupo de baile e pandeireteiras (e antigamente grupo teatral), Cantigas e Agarimos non deixou nunca de ocupar postos privilexiados nos eidos do folclore e así o acreditan os numerosos premios acadados ao longo da súa traxectoria e as referencias dos historiadores da nosa cultura. Cantigas e Agarimos ten percorrido innumerables festivais e certames de toda Galicia, España, Portugal, Francia, Alemania, Xapón, Estados Unidos, etc, recibindo diversos premios e recoñecementos ó seu labor de divulgación da tradición musical e de transmisión da lingua e cultura galegas. Este traballo apareceu reflictido en programas de televisión e incluso películas como “La casa de la Troya” (M. Noriega e A. Pérez Lugín, 1924) ou “El bosque animado” (J.L. Cuerda, 1987). Ademais, algúns dos máis importantes grupos da música galega contaron coa colaboración de Cantigas e Agarimos, como é o caso de Milladoiro, Berrogüetto ou Xochilmica.

Enmarcado no compromiso coa difusión da tradición galega, Cantigas e Agarimos adica un importante traballo á promoción do baile e da música popular entre os rapaces, por medio da Escola da Muiñeira, Gaita e Pandeireta, Concurso de Baile e Música, Día da Muiñeira e a publicación da revista Algalia.

No ano 2007, logo do 85 aniversario da Agrupación, presentouse o espectáculo “Na Algalia de Arriba” en diferentes localidades de Galicia dentro do ciclo Danza 3 da D.X. de Promoción e Difusión Cultural da Consellería de Cultura e tamén do programa “Vai de Camiño” do Xacobeo. No ano 2010 estrenouse o espectáculo “Como cho conto” e no 2011, coincidindo co 50 aniversario da estrea en Galicia (a cargo do grupo de teatro de Cantigas e Agarimos) de “Os vellos non deben de namorarse” de Castelao, a Agrupación presentou o espectáculo “Lela”.

Cantigas e Agarimos é ante todo tempo e historia, pero tamén presente e futuro. Canto coral, canto tradicional, baile, teatro, música, escola, formación, premios, mencións, xiras… estes son os 90 anos desta Agrupación, unha historia que ten que ser coñecida para poder ser valorada e así non ser esquecida.